Turks Seek to Avert French Armenian Genocide Bill by All Means

The Turkish government is pulling out all the stops to get France to shelve a bill criminalizing denial of Turkish crimes against Armenians

By Aryeh ben Hayim

 

Recep Tayyip Erdogan

 

Turkey is doing its utmost to head off a bill in the French National Assembly that would criminalize the denial of the Armenian genocide of 1915. The Armenians claim that one and a half million Armenians died as result of mass deportations by the Turkish Ottomans.

Turkish President Abdullah Gul warned the French that they were jeopardizing centuries of friendship in return for "small political calculations". The Turks view French president Nicolas Sarkozy as hostile to them and a major roadblock in their quest to join the European Union. The political calculations Gul referred to were apparently Sarkozy's wish to woo voters for the National Front who regard France's Muslim population with hostility.

Turkish Prime Minister Recep Erdogan essentially warned the French that they were opening a Pandora's Box given French Imperial history. He recommended that the French National Assembly investigate how many people France killed during the war in Algeria or France's responsibility for the genocide in Rwanda.

The Turks are also raising the issue of free speech by claiming the right to dispute the Armenian version. A Turkish academic interviewed by the pro-government Zaman said “Neither those who say that it was genocide nor those who say that it was not should be punished”. This is a bit rich for a for a country that punishes people for insulting "Turkishness.".

The major Turkish retaliatory threat is in the economic realm. Turkey can boycott French cars in a country where French carmakers have a 20% market share. Turkey can refuse to buy Airbus planes thus impacting the French job market.

As the Turkish economy grew by 8.2% compared with France's anemic growth the Turks believe that they hold the economic upper hand and can force France to cave.

http://www.israelnationalnews.com/News/News.aspx/150921

Αρμενική... σύρραξη μεταξύ Γαλλίας και Τουρκίας

Νέα κρίση στις σχέσεις Γαλλίας - Τουρκίας αναμένεται να προκαλέσει ένα γαλλικό νομοσχέδιο που ποινικοποιεί την άρνηση της γενοκτονίας των Αρμενίων.

Το νομοσχέδιο, που συζητείται στη γαλλική Βουλή την ερχόμενη Πέμπτη, προβλέπει ποινή φυλάκισης ενός έτους και πρόστιμο 45.000 ευρώ για όποιον αρνηθεί το ιστορικό γεγονός της γενοκτονίας των Αρμενίων του 1915-16 επί Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Η αντίδραση της Αγκυρας ήταν εντονότατη.
Η τουρκική πρεσβεία ανακοίνωσε ότι σε περίπτωση υπερψήφισης του νομοσχεδίου η Τουρκία θα ανακαλέσει τον πρεσβευτή της στο Παρίσι, ενώ ο Τούρκος ΥΠΕΞ Νταβούτογλου επέκρινε τη «μεσαιωνική νοοτροπία» της Γαλλίας και κάλεσε τους Γάλλους επιχειρηματίες που δραστηριοποιούνται στην Τουρκία να μεσολαβήσουν για την άσκηση πιέσεων στη γαλλική κυβέρνηση, προειδοποιώντας για σοβαρές συνέπειες σε περίπτωση έγκρισης του νομοσχεδίου. Για σοβαρές συνέπειες προειδοποίησε με επιστολή του στο Γάλλο πρόεδρο Σαρκοζί και ο ίδιος ο Τούρκος πρωθυπουργός Ερντογάν.

ΛΗ.Π. (Γαλλικό - Ασ. Πρες)

«Η κατανόηση της νεότερης και ιδιαίτερα της σύγχρονης πολιτικής ιστορίας των Ελλήνων προϋποθέτει τη γνώση της αντίστοιχης των Αρμενίων, και αντίστροφα»

«Η κατανόηση της νεότερης και ιδιαίτερα της σύγχρονης πολιτικής ιστορίας των Ελλήνων προϋποθέτει τη γνώση της αντίστοιχης των Αρμενίων, και αντίστροφα» Ο κ. Ιωάννης Κ. Χασιώτης είναι καθηγητής της Νεότερης Ιστορίας στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης. Εργάστηκε σε ελληνικά και ξένα αρχειακά και ερευνητικά κέντρα και έχει δώσει διαλέξεις και μαθήματα σε πολλά ακαδημαϊκά ιδρύματα της Ευρώπης, της Αμερικής και της Αυστραλίας. Δημοσίευσε 13 βιβλία και πάνω από 150 άρθρα σε ελληνικά και ξένα επιστημονικά περιοδικά και συλλογικά έργα. Σημαντικό τμήμα των εργασιών του αφορά τις ελληνο-αρμενικές σχέσεις και το Αρμενικό Ζήτημα. Κύριε Καθηγητά, γνωρίζουμε ότι στην Ελλάδα είστε από τους ελάχιστους επιστήμονες που ασχολούνται συστηματικά με την αρμενική ιστορία. Πώς στραφήκατε σ΄ αυτό τον τομέα; Το ενδιαφέρον μου για την αρμενική ιστορία είχε δύο αφετηρίες: μια καθαρά επιστημονικού χαρακτήρα και μια ηθικού. Εδώ και πολλά χρόνια διδάσκω στο πανεπιστήμιο το λεγόμενο «Ανατολικό Ζήτημα», που όπως είναι γνωστό, συνδέεται με την πολιτική των Μεγάλων Δυνάμεων έναντι των λαών της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Από τη μελέτη του ζητήματος αυτού, εύκολα μπορεί να διαπιστώσει κανείς ότι η ιστορική τύχη των Ελλήνων και των Αρμενίων, ιδίως κατά το 19ο και 20ό αιώνα, ακολούθησε μια ιδιόμορφη παραλληλία. Ταυτόχρονα όμως ήρθα αντιμέτωπος και με ένα απογοητευτικό ιστοριογραφικό κενό: Τόσο οι Έλληνες ιστορικοί όσο και οι Αρμένιοι (και φυσικά και οι ξένοι) είτε αγνοούσαν, είτε παραγνώριζαν την παραλληλία αυτή. Άρχισα λοιπόν να μελετώ καταρχήν τη σχετική βιβλιογραφία, για να περάσω σιγά - σιγά και στις προσιτές αρχειακές πηγές. Τελικά, από την έρευνα αυτή προέκυψε ένα θεμελιώδες, κατά τη γνώμη μου, συμπέρασμα: ότι η κατανόηση της νεότερης και ιδιαίτερα της σύγχρονης πολιτικής ιστορίας των Ελλήνων προϋποθέτει τη γνώση της αντίστοιχης των Αρμενίων, και αντίστροφα. Τι κατά τη γνώμη σας συνδέει τους δύο λαούς; Μια συγκριτική προσέγγιση της ελληνικής και της αρμενικής ιστορίας κατά τα τελευταία εκατόν πενήντα τουλάχιστον χρόνια αρκεί για να δείξει ότι, εκτός από τη θρησκευτική τους συγγένεια, οι Έλληνες και οι Αρμένιοι, ιδιαίτερα της Μικράς Ασίας, παρουσίαζαν τις περισσότερες αναλογίες στην οικονομική, την κοινωνική και την πολιτιστική τους ζωή, αλλά και στην εξάρτησή τους από τους εξωτερικούς εκείνους παράγοντες, που επηρέαζαν τις γενικότερες πολιτικές εξελίξεις στην Ανατολή. Οι αναλογίες αυτές φαίνονται με τρόπο δραματικό στην καταφανή αντιστοιχία των εθνικών μας τραγωδιών. Οι διώξεις π.χ. των Ελλήνων από τους Νεότουρκους στα 1913-14, η Γενοκτονία των Αρμενίων του 1915-16 και η εξολόθρευση του ποντιακού Ελληνισμού στα 1916-1922, αποτελούσαν, παρά τις ποσοτικές τους διαφορές, όψεις του ίδιου νομίσματος. Αλλά και στα χρόνια που ακολούθησαν τη Μικρασιατική καταστροφή οι αναλογίες συνεχίστηκαν αμείωτες, τόσο στα «εθνικά» εδάφη των δύο λαών, όσο και στη Διασπορά. Περιττό να υπογραμμίσω, βέβαια, ότι και σήμερα οι δύο λαοί κινούνται σε ανάλογες «ιστορικές τροχιές». Αναφερθήκατε πιο πάνω και σε μια ηθική πλευρά της στροφής σας προς τη μελέτη του Αρμενικού Ζητήματος. Μπορείτε να γίνετε περισσότερο σαφής; Στις αρχές του 1975, η Αρμενική Εθνική Επιτροπή Θεσσαλονίκης μου ζήτησε να είμαι ο κύριος ομιλητής στην εκδήλωση για την επέτειο της Γενοκτονίας. Στην ερώτησή μου προς τα μέλη της Επιτροπής, γιατί δεν απευθύνθηκαν σε υψηλόβαθμους (και πιο γνωστούς τότε) καθηγητές του πανεπιστημίου (εγώ ήμουν ακόμα επίκουρος καθηγητής), απάντησαν με δισταγμό ότι το είχαν επιχειρήσει, αλλά συνάντησαν μια εμφανή απροθυμία. Δύο μάλιστα πανεπιστημιακοί διδάσκαλοι αιτιολόγησαν την άρνησή τους να συνεργαστούν με την Επιτροπή με το επιχείρημα ότι αν συμμετείχαν ενεργά στην εκδήλωση της Γενοκτονίας, δεν θα μπορούσαν αργότερα να επισκεφθούν άφοβα την Τουρκία! Η αλγηνή εντύπωση από την απαράδεκτη εκείνη συμπεριφορά (και μάλιστα με νωπότατες ακόμα τις πληγές της τουρκικής θηριωδίας στην Κύπρο) έμεινε για πάντα χαραγμένη στη συνείδησή μου ως κραυγαλέο δείγμα ακαδημαϊκής ανευθυνότητας (για να χρησιμοποιήσω έναν επιεική χαρακτηρισμό), στην οποία έπρεπε να αντισταθώ με κάθε τρόπο. Αργότερα διαπίστωσα με θλίψη ότι το φαινόμενο δεν ήταν μεμονωμένο, αλλά ενδημικό σε αρκετούς κύκλους «διανοουμένων», όχι τόσο της Ελλάδας όσο -κυρίως- της Δύσης και ιδιαίτερα των Η.Π.Α.. Τελικά, η ενασχόληση με το Αρμενικό Ζήτημα δεν μπορεί να ερμηνευθεί μόνο με στενά ακαδημαϊκά κριτήρια: η φύση του Ζητήματος σου επιβάλλει να υπηρετήσεις την επιστήμη, σεβόμενος ταυτόχρονα και τις επιταγές της συνείδησής του. Συναντήσατε δυσκολίες σε ελλαδικό και διεθνές επίπεδο κατά τις έρευνές σας για το Αρμενικό Ζήτημα; Θα έλεγα γενικά πως όχι. Όταν συγκέντρωνα, στη δεκαετία του 1980, πηγές της Γενοκτονίας των Αρμενίων στο αρχείο του υπουργείου Εξωτερικών, δέχτηκα κάποιες υποδείξεις να τελειώσω σύντομα την έρευνά μου μήπως και υπάρξει από την πλευρά των υπευθύνων κάποια αντίδραση. Τελικά, δεν εκδηλώθηκε καμιά τέτοια αντίδραση, και πιστεύω ότι όταν με το καλό κυκλοφορήσει η έκδοση των σχετικών εγγράφων, η ανταπόκριση των αρμόδιων κρατικών φορέων θα είναι θετική. Από τουρκικής πλευράς διαπιστώσατε κάποιες αντιδράσεις; Σε πολλές από τις δημόσιες εμφανίσεις μου στην Ελλάδα και στο εξωτερικό (ομιλίες, συζητήσεις, συνέδρια κ.λ.π.) διαπίστωσα ότι με παρακολουθούσαν (με ιδιαίτερη διακριτικότητα, βέβαια) μερικοί τούρκοι δημοσιογράφοι ή υπάλληλοι της τουρκικής πρεσβείας και του τοπικού προξενείου. «Η έκδοση, πάντως, των ελληνικών πηγών της Γενοκτονίας των Αρμενίων, που είναι σε προχωρημένο στάδιο προετοιμασίας, αποτελεί μια από τις κύριες προτεραιότητές μου» Κάποτε έπεσε στα χέρια μου αντίγραφο μιας έκθεσης τουρκικών υπηρεσιών για τις «δραστηριότητες» των ελλήνων ακαδημαϊκών που ασχολούνται με το Αρμενικό Ζήτημα, στις ενέργειες των οποίων αποδίδονταν πολιτικό βάρος που δεν είχαν στην πραγματικότητα. Σε μια περίπτωση μάλιστα τουρκικές εφημερίδες με συνέδεσαν με ελλαδικούς, κυπριακούς, αρμενικούς και κουρδικούς κύκλους, που δήθεν κινούνταν για το σχηματισμό εξόριστης κουρδικής κυβέρνησης! Αλλά αυτά είναι συνηθισμένα δείγματα των σπασμωδικών αντιδράσεων της τουρκικής πλευράς στην προβολή από τους ιστορικούς του Αρμενικού Ζητήματος και ιδιαίτερα της Γενοκτονίας. Στην εργασία σας για τις ελληνοαρμενικές σχέσεις είχατε την ενθάρρυνση των Αρμενίων; Μάλιστα. Χωρίς την ενθάρρυνση αυτή οι έρευνές μου στην Ελλάδα, στη Γερμανία, τη Βρετανία και στις Η.Π.Α. θα ήταν δυσκολότερες και, σε μερικές περιπτώσεις, ανέφικτες. Γενικά, οι Αρμένιοι της Διασποράς θεωρούν χρέος τους να συνδράμουν εκείνους που μελετούν την ιστορία τους, σε αντίθεση με πολλούς Έλληνες που συχνά παραμένουν αδιάφοροι. Σε ποιους τομείς συνεργαστήκατε με τους αρμένιους συμπολίτες σας; Η 25ετής συνεργασία μας αφορά εκδηλώσεις και πρωτοβουλίες όλων σχεδόν των αρμενικών φορέων της Θεσσαλονίκης. Ως δείγματα θα μπορούσα να αναφέρω τη μικρή συμβολή μου στην οργάνωση των τακτικών εκδηλώσεων του Απριλίου, στην οργάνωση διαλέξεων, ημερίδων και συνεδρίων για το Αρμενικό Ζήτημα, στη βιβλιογραφική ενημέρωση των ελλήνων επιστημόνων για τη Γενοκτονία των Αρμενίων, στην τακτοποίηση του αρχείου της αρμενικής κοινότητας κ.λ.π.. Από τη συνεργασία μας αυτή εγώ τουλάχιστον αποκόμισα αρκετούς «καρπούς»: Πρώτα από όλα, απέκτησα πολλούς και αγαπητούς φίλους, που με κάνουν να αισθάνομαι εδώ και χρόνια μέλος της αρμενικής κοινότητας. Είχα επίσης την ευκαιρία να γνωρίσω σημαντικές προσωπικότητες της αρμενικής Διασποράς και της Δημοκρατίας της Αρμενίας (επιστήμονες, καλλιτέχνες, συγγραφείς κ.λ.π.). Σε τελευταία ανάλυση, η επαφή μου με τους Αρμενίους της Θεσσαλονίκης, αλλά και της Κομοτηνής, της Αθήνας, της Λευκωσίας, του Ερεβάν, του Λος Άντζελες, της Ουάσιγκτον, της Βοστώνης, του Σίδνεϋ και της Βηρυτού, όχι μόνο μου άνοιξε νέους ορίζοντες στα επιστημονικά μου ενδιαφέροντα, αλλά όξυνε και την ευαισθησία μου σε θεμελιώδη ζητήματα που έχουν να κάνουν με τις αξίες της πανανθρώπινης αλληλεγγύης. Ποια είναι τα μελλοντικά σας σχέδια σε σχέση με την αρμενική ιστορία; Η αμεσότερη υποχρέωσή μου αφορά τη συμμετοχή μου στην οργάνωση ενός διεθνούς συνεδρίου, αφιερωμένου στη συγκριτική μελέτη της ελληνικής και αρμενικής Διασποράς. Το συνέδριο αυτό, που ξεκίνησε με πρωτοβουλία του συναδέλφου μου κ. Μισέλ Μπρυνόν, του Πανεπιστημίου του Μπορντό, θα πραγματοποιηθεί στην Αρχαιολογική Σχολή της Αθήνας στις 4-7 Οκτωβρίου, με τη συμμετοχή δεκάδων επιστημόνων από την Ελλάδα, την Αρμενία, τη Γαλλία, τις Η.Π.Α, τη Ρωσία και άλλες χώρες. Η έκδοση, πάντως, των ελληνικών πηγών της Γενοκτονίας των Αρμενίων, που είναι σε προχωρημένο στάδιο προετοιμασίας, αποτελεί μια από τις κύριες προτεραιότητες και υποχρεώσεις μου. Τέλος, ελπίζω να ολοκληρώσω και τη σύνταξη μιας μεγάλης μονογραφίας, που ετοιμάζω εδώ και αρκετά χρόνια και που αφορά τη μελέτη του Αρμενικού Ζητήματος σε σύγκριση με την παράλληλη ιστορική τύχη των Ελλήνων από τις αρχές του 19ου αιώνα ως το 1923. Συνέντευξη στoν Κασπάρ Καραμπετιάν

Tεύχος 20 Ιούλιος - Αύγουστος 2001 Σύντομες Ειδήσεις Σελίδα 4 Επικαιρότητα Δεινή η οικονομική κατάσταση των συνταξιούχων στην ΑρμενίαΣελίδα 12 Συνέντευξη Ιωάννης Κ. Χασιώτης Καθηγητής Νεότερης Ιστορίας Σελίδα 14 Πατριδογνωσία Τουρκοκρατούμενη πατρίδαΣελίδα 16 Αδελφοποίηση Βύρωνας - ΝοεμπεριάνΣελίδα 18 Επικαιρότητα Το μοναστήρι του χθες, ξενοδοχείο του αύριοΣελίδα 21 Συνέντευξη Ραφφίκ Μελίκ - ΟχαντσανιάνΣελίδα 22 Παραδόσεις Ιερατική χειροτονίαΣελίδα 24 Ταξιδιωτικό Επταήμερο οδοιπορικό στο ΚαραμπάχΣελίδα 26 Εις Μνήμην Κόρα ΜικαελιάνΣελίδα 27 Συνέντευξη Χοβαννές Τσεκιτζιάν Διευθυντής Κρατικής Χορωδίας της ΑρμενίαςΣελίδα 28 Παρουσιάσεις Σελίδα 30 Μνήμη Απόντων «Το Γράμμα του Πατέρα»Σελίδα 31 Συνέντευξη Στεπάν-Πανός ΙμιρζιάνΣελίδα 32 Εκδηλώσεις-Δραστηριότητες Σελίδα 28 Αθλητικά Ακαδημία ΠοδοσφαίρουΣελίδα 36 Οι Αρμένιοι στο Ίντερνετ Σελίδα 41

Τα τουρκικά ανοίγματα του Νικολά Σαρκοζί

Συμβουλή Ομπάμα σε πρόεδρο της Γαλλίας για φιλία με Ερντογάν

ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ:  02/12/2011, 16:27

Στην πρόσφατη σύνοδο του G20 στις Κάννες Σαρκοζί και Ερντογάν έκαναν πως δεν βλέπονται

 

Τα πάντα χωρίζουν το γάλλο πρόεδρο Νικολά Σαρκοζί με τον τούρκο πρωθυπουργό Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν. Ελάχιστα, άλλωστε, εκτιμά ο ένας τον άλλον. Ομως, το νέο μοίρασμα της τράπουλας στη Μέση Ανατολή υποχρεώνει τους δύο ηγέτες σε μια ανομολόγητη προσέγγιση, την οποία οι υπουργοί τους επί των Εξωτερικών έχουν αναλάβει να πετύχουν, γράφει σε ολοσέλιδη ανάλυσή της στη γαλλική εφημερίδα «Le Monde» η Ναταλί Νουγκαρέντ.

«Ούτε οι υπουργοί Εξωτερικών της Γαλλίας και της Τουρκίας, Αλέν Ζιπέ και Αχμέτ Νταβούτογλου συμπαθιούνται», σημειώνει η γαλλίδα δημοσιογράφος και ερευνήτρια. Αλλά στη συνάντηση των υπουργών Εξωτερικών της Ευρωπαϊκής Ενωσης ήταν ο Ζιπέ που προσκάλεσε προσωπικά τον Νταβούτογλου ως παρατηρητή, για να προκαλέσει προφανώς τη Συρία, όπως εκτιμά η Νουγκαρέντ.

Το ζήτημα είναι ότι όσα πολλά ζητήματα που χωρίζουν τον Σαρκοζί και τον Ερντογάν βρίσκει κανείς, άλλα τόσα μπορεί να βρει που τους ενώνουν. Δεν είναι τυχαίο ότι σε ένα εμπιστευτικό τηλεγράφημα που αποκάλυψε το Wikileaks, Αμερικανοί διπλωμάτες χαρακτήριζαν το 2009 τον Ερντογάν ως τον «Τούρκο Σαρκοζί». Διότι και ο τούρκος ηγέτης είναι απίστευτα συγκεντρωτικός, κι αυτός θέλει να έχει τον τελευταίο λόγο για τα πάντα, κι αυτός κυβερνά χάρη στην ευγλωττία και σε έναν ιδιότυπο ακτιβισμό περιμένοντας διαρκώς τις συνθήκες στη διεθνή σκηνή να ωριμάσουν ή να κάνουν μια ευνοϊκότερη γι' αυτούς στροφή.

Υπό μια έννοια η πρόσκληση του Νταβούτογλου στη σύνοδο των Ευρωπαίων υπουργών Εξωτερικών έχει ένα συμβολικό χαρακτήρα και σηματοδοτεί μια στροφή της εξωτερικής πολιτικής του Νικολά Σαρκοζί, αναφέρει η γαλλίδα αναλύτρια. Διότι σε όλα τα μεγάλα θέματα ο Σαρκοζί διαφωνεί με τον Ερντογάν. Είτε είναι οι σχέσεις της Τουρκίας με την Ευρώπη, είτε είναι τα πυρηνικά του Ιράν, είτε ακόμη οι εντάσεις στην Ανατολική Μεσόγειο μεταξύ της Τουρκίας, του Ισραήλ και της Κύπρου.

Ο πόλεμος της Λιβύης ουδόλως γεφύρωσε το χάσμα μεταξύ των δύο ανδρών. Ο Ερντογάν, ο οποίος παρέλαβε το 2010 το... σουρεαλιστικό, όπως το χαρακτηρίζει η Νουγκαρέντ, «Βραβείο Μουαμάρ Καντάφι για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα», ήταν κατηγορηματικά αντίθετος με την στρατιωτική παρέμβαση στη Λιβύη - και ακόμη όταν αναφέρεται σ' αυτή κάνει λόγο για «επιχείρηση για το πετρέλαιο». Ο ίδιος ο Σαρκοζί έχει «λούσει» τα τελευταία χρόνια τον τούρκο πρωθυπουργό με πολλά κοσμητικά, όπως «προκλητικό σε όλα τα θέματα».

Αλλά και ο Ερντογάν θεωρεί ότι ο γάλλος πρόεδρος έκοψε κάθε γέφυρα με τη μεγαλύτερη μουσουλμανική γειτονική χώρα της ΕΕ για να κολακέψει το εκλογικό του ακροατήριο. Τον κατηγορεί επειδή επιμένει να αποκαλεί την Τουρκία «μη ευρωπαϊκή χώρα» και «χώρα της Μικράς Ασίας». «Ο Σαρκοζί θα μετανιώσει, αργά ή γρήγορα, γι' αυτά που έχει κάνει», εκτίμησε σε τηλεοπτική συνέντευξή του ο Ερντογάν. Και αναφερόμενος στην κρίση του ευρώ, ένας αξιωματούχος του Κόμματος της Δικαιοσύνης και της Ανάπτυξης ΑΚΡ του Ερντογάν είπε πρόσφατα: «Δεν έχουμε κανένα από τα δικά σας οικονομικά προβλήματα. Ο Σαρκοζί πρέπει να το θυμάται αυτό»!

Σημειωτέον, ότι το ΑΚΡ βρίσκεται ήδη δέκα χρόνια στην εξουσία. Και την περίοδο αυτή οι εξαγωγές της Τουρκίας τετραπλασιάστηκαν, ενώ το κατά κεφαλήν εισόδημα των Τούρκων τριπλασιάστηκε...

Κλειδί η Συρία

Εν πάση περιπτώσει, οι Ζιπέ και Νταβούτογλου άρχισαν να χτίζουν γέφυρες μεταξύ Παρισιού και Αγκυρας. Ισως επειδή το Παρίσι αντιλήφθηκε ότι η Τουρκία με τα 80 εκατομμύρια κατοίκους είναι πολύ σημαντική στη Μέση Ανατολή, πολύ φιλόδοξη και πολύ δραστήρια για να αγνοείται. Το πεδίο επανοικοδόμησης των γαλλοτουρκικών σχέσεων είναι η Συρία. Διότι τα συμφέροντα και των δύο χωρών είναι μεγάλα στη Συρία.

Από τη μια πλευρά η Γαλλία, ως παλαιά εντολοδόχος δύναμη από το 1920 έως το 1946, αισθάνεται ότι έχει κάποιαν ευθύνη για τις εξελίξεις στη Συρία και επιπλέον θα επιθυμούσε να απομονώσει το Ιράν από το φιλικό προς αυτό καθεστώς του Μπασάρ Αλ Ασαντ. Από την άλλη η Τουρκία, ανακτώντας έναν ιδιότυπο νεο-οθωμανισμό, ανησυχεί τόσο για την εισροή προσφύγων από τη γειτονική της Συρία όσο και για τη βοήθεια του καθεστώτος της Δαμασκού προς τους Κούρδους.

Ο Σαρκοζί, τον οποίο ο ίδιος ο Μπαράκ Ομπάμα συμβούλεψε να γίνει «φίλος» με τον Ερντογάν, εμπιστεύθηκε την επαναπροσέγγιση με την Τουρκία στον Αλέν Ζιπέ, ο οποίος έχει το πλεονέκτημα να έχει οικοδομήσει ένα προφίλ «φιλότουρκου» - εδώ και χρόνια είναι μέλος μιας Επιτροπής του Πανεπιστημίου του Γαλατάσεραϊ στην Κωνσταντινούπολη.

Κατά την επίσκεψη του Ζιπέ στην Τουρκία, στα μέσα Νοεμβρίου, ο γάλλος υπουργός ξεκίνησε μια δύσκολη προσπάθεια που αποσκοπεί στην αποκατάσταση καλύτερων σχέσεων μεταξύ των δύο χωρών έπειτα από πολύ πρόσφατες προστριβές ανωτάτου επιπέδου που είχαν. Σημειωτέον ότι κατά την επίσκεψή του στην Αρμενία τον περασμένο Οκτώβριο ο Σαρκοζί συνέστησε στην Τουρκία να «ξαναδεί την ιστορία της». Η απάντηση της Αγκυρας ήταν άμεση: «Η Γαλλία προτού αρχίσει να δίνει μαθήματα ας αντιμετωπίσει η ίδια το αποικιακό παρελθόν της».

Κοινά συμφέροντα

Είναι προφανές ότι με την ανταλλαγή τέτοιων... φιλοφρονήσεων η αποστολή των Ζιπέ και Νταβούτογλου είναι δύσκολη. Διευκολύνεται, όμως, αν οι δύο άνδρες παραμερίσουν τα παλαιά αρχίσουν να αναζητούν και να διερευνούν τα κοινά συμφέροντα των δύο χωρών τους. Ετσι, η τουρκική πολιτική ελίτ καλοδέχθηκε μεν την είδηση ότι η γαλλική Γερουσία ανέβαλε την ψήφιση του νόμου που καταδικάζει την άρνηση από την Τουρκία της γενοκτονίας των Αρμενίων το 1915. Αλλά η συζήτηση στην πρόσφατη συνάντηση Ζιπέ-Νταβούτογλου περιεστράφη κυρίως σε άλλα θέματα, όπως η προσφορά της Γαλλίας προς την Τουρκία για την κατασκευή ενός πυρηνικού σταθμού.

Ακόμη νωρίτερα, στο πλαίσιο της προετοιμασίας της επίσκεψης Ζιπέ στην Τουρκία, ο υπουργός Εσωτερικών της Γαλλίας Κλοντ Γκεάν είχε υποσχεθεί στους Τούρκους ότι θα διατάξει μια αστυνομική επιχείρηση εναντίον των δικτύων που διατηρεί το κουρδικό κόμμα ΡΚΚ στη Γαλλία.

«Η γαλλοτουρκική συμφιλίωση, λοιπόν, βρίσκεται στα σκαριά;», αναρωτιέται η συντάκτρια του Monde. Ο Χιου Χόουπ, ειδικός τουρκολόγος του ομίλου ερευνών Crisis Group, συγκρίνει τις σχέσεις των δύο χωρών με τις σχέσεις ενός ζευγαριού που έχει πάρει διαζύγιο και επιχειρεί να τα ξαναφτιάξει. «Η Τουρκία δεν λειτουργεί με ισλαμικά κριτήρια. Πολιτεύεται με γνώμονα τα εξωτερικά της συμφέροντα, κυρίως την οικονομική ανάπτυξή της. Οχι την ιδεολογία...», δηλώνει στη γαλλική εφημερίδα ο Χιου Χόουπ.

Το μείζον πρόβλημα για τον Ζιπέ είναι, όπως γράφει η Ναταλί Νουγκαρέντ, το ότι κάποιοι στο κόμμα του Ερντογάν υπολογίζουν ότι η επιχειρούμενη επαναπροσέγγιση Παρισιού και Αγκυρας θα είναι ευκολότερη όταν σε λίγους μήνες ο Νικολά Σαρκοζί δεν θα είναι πλέον στα πράγματα. Οντως, οι δημοσκοπήσεις ενόψει των εκλογών του προσεχούς Απριλίου δεν δίνουν πολλές πιθανότητες επανεκλογής στο γάλλο πρόεδρο. Ομως, το νέο μοίρασμα της τράπουλας στη Μέση Ανατολή και η ανάγκη να μείνει η Γαλλία «μέσα στο παιχνίδι» είναι που σπρώχνει τον Σαρκοζί να αναζητήσει ένα modus vivendi με τον Ερντογάν.

Η γαλλική πρωτοβουλία είναι ένα ευκαιριακό άνοιγμα ή προάγγελος μιας πραγματικής προσέγγισης; Είναι νωρίς ακόμη για να απαντήσει κανείς. Το σίγουρο είναι ότι δεν πρόκειται να επιδοθεί αύριο μια πρόσκληση στον Ερντογάν για να επισκεφθεί το Μέγαρο των Ηλυσίων. Τον Ιούλιο του 2008 ο γάλλος πρόεδρος με δυσκολία δέχθηκε τον τούρκο ηγέτη στη σύνοδο κορυφής των Μεσογειακών χωρών, που έγινε στο Παρίσι. Πρέπει να δοθούν εκατέρωθεν εξηγήσεις για να αρχίσουν να λύνονται οι παρεξηγήσεις. Και οι εξηγήσεις αυτές δεν γράφονται σε τρεις επιστολές. Απαιτείται κάποιος να σηκώσει το τηλέφωνο και να μιλήσει στον άλλον.

http://www.tovima.gr/world/article/?aid=433039

Κήρυξη έναρξης εργασιών Ελληνοαρμενικού Φόρουμ από τον Υφυπουργό Εξωτερικών

Ο ΥΦΥΠΕΞ κ. Σπύρος Κουβέλης πρόκειται να κηρύξει αύριο Τετάρτη 19/1 στις 11 πμ (κτίριο ΕΒΕΑ Ακαδημίας 6, 6ος όροφος),  την έναρξη των εργασιών του Ελληνοαρμενικού Φόρουμ, που διοργανώνει το ΕΒΕΑ, στο πλαίσιο της επίσημης επίσκεψής που πραγματοποιεί στην Ελλάδα ο Αρμένιος Πρόεδρος Σερζ Σαρκισιάν.

Ο Αρμένιος Πρόεδρος συνοδεύεται από πολυάριθμη επιχειρηματική αποστολή. Κατά τη διάρκεια του Φόρουμ αναμένεται να συζητηθούν και διερευνηθούν οι επιχειρηματικές και επενδυτικές ευκαιρίες που παρουσιάζονται στις δύο χώρες.

Between two problems

President of Georgia Mikheil Saakashvili has found himself in an awkward situation since he initiated the Caucasus reunion idea. Due to the confrontation between Armenia and Azerbaijan it is impossible to hold dialogue in a trilateral format. Therefore Saakashvili operates in a bilateral format. Sometimes he asserts Georgia's great links with Armenia, sometimes with Azerbaijan. Accordingly he is under pressure, sometimes from Azerbaijan and sometimes from Armenia.

Any step in one direction attracts criticism from the other side and vise versa.

Lately the Georgian president highlighted Georgia's unity with Azerbaijan. This resulted in a storm of criticism from Armenia. In his interview to magazine 'The Business Year – Azerbaijan 2011’ special issue the Georgian president stressed upon the fact that both Georgia and Azerbaijan have territorial problems and that opponents of Azerbaijan and Georgia are enemies of both of the countries. 'Our strength is in unity', he mentioned. He also underlined the importance of strategic partnership of both countries, expressing his hope that good relations and unity between the two countries are a precondition of further success and a better future. Saakashvili highlighted the importance of joint projects, in particular the construction of the Baku-Tbilisi-Kars railways calling this project a modern version of the so called Silk Road. He also mentioned that there are no problems between countries. Not surprisingly what was liked by Azerbaijan was disliked by Armenia. Some Armenian organizations demanded a public explanation from the Georgian President. Saakashvili’s words were interpreted as declaring Armenia as Georgia's enemy and it was suggested that Georgia could face problems because of its president’s position.

The Armenian diaspora in Russia became particularly active in this direction. They started releasing information that Armenians in Georgia have problems, that Georgia deliberately delays transportation of Armenian transit cargo through Georgia, that Georgia participates in anti Armenian economic projects and that it supports anti Armenian resolutions on an international level proposed by Azerbaijan. The Armenian diaspora in Russia states that if Saakashvili does not give a public explanation for his position, those in the Georgian population of Armenian origin would be recommended to protest and boycott the 2012 parliamentary and 2013 presidential elections.

Armenian Prime Minister impressed with military efficiency of Artsakh soldiers

August 2, 2011

PanARMENIAN.Net - On the sidelines of Artsakh visit, Armenian Prime Minister Tigran Sargsyan, Armenian Defence Minister Seyran Ohanyan and his NKR counterpart Movses Hakobyan visited the front line of Artsakh defense army.
The Prime Minister also attended military trainings in one of Artsakh military units. Afterwards, Mr. Sargsyan gave high assessment to military and psychological efficiency of soldiers, expressing hope for further increase in fighting capacity of the army.
In conclusion, the Prime Minister characterized the increase of Armenian army’s combat readiness as the best response to Azeri military rhetoric.

Azerbaijan might renew war with Armenia

YEREVAN. - Statements of Azerbaijani side that under different circumstances the country will start hostilities against Armenia are now something new and are repeated with definite recurrence, Georgian expert Ramaz Sakvarelidze told Armenian News-NEWS.am.
“I do not rule out that at certain moment the Azerbaijani side would come to a conclusion that the political path of settling the problem is not productive,” he added.
According to Sakvarelidze, any prolonged stasis of the settlement process will sooner or later lead to the situation where the side considering itself fare will incline towards new hostilities.
Currently, none of the sides deems itself unfair, but “in given circumstances Azerbaijan feels it lost territories and feels strangulated,” Georgian expert noted.
Deputy Prime Minister of Azerbaijan Ali Hasanov said in his interview to Turkish Hurriyet that in case the process of Nagorno-Karabakh conflict settlement goes as it does, Azerbaijan will declare war.

Βατικανό: ανοίγει τα αρχεία του για τη Γενοκτονία των Αρμενίων

Τα μυστικά αρχεία του ανοίγει έπειτα από περίπου έναν αιώνα το Βατικανό για να συμμετάσχει στην έκδοση βιβλίου και σε έκθεση ντοκουμέντων σχετικά με την Αρμενική Γενοκτονία του 1915/16 από την οθωμανική Τουρκία.

Είναι η πρώτη φορά που η Αγία Εδρα δημοσιοποιεί αρχειακό υλικό που τεκμηριώνει τις εκτεταμένες αγριότητες και σφαγές σε βάρος των Αρμενίων, στη διάρκεια των οποίων περίπου 1,5 εκατομμύριο βρήκαν βίαιο θάνατο. Οπως ανακοίνωσε ο υπεύθυνος των αρχείων, καρδινάλιος Σέρτζιο Πάγκανο σε  συνέντευξη Τύπου, η έκθεση των εγγράφων και λοιπών τεκμηρίων του Βατικανού θα ξεκινήσει τον ερχόμενο Φεβρουάριο στο Μουσείο του Λόφου του Καπιτωλίου στη Ρώμη.

Hrant Dink murder: Turk Ogun Samast jailed

 

Hrant Dink was one of the most prominent voices in the Turkish-Armenian community

 

The Turkish killer of the ethnic Armenian journalist Hrant Dink has been sentenced to nearly 23 years in prison.

Ogun Samast, a Turkish ultra-nationalist, was 17 when he carried out the killing in January 2007.
A panel of judges sentenced him to life imprisonment, but commuted the term because he was a minor at the time.
Dink was the editor of a bilingual Turkish-Armenian newspaper, and had been prosecuted and convicted of denigrating "Turkishness".
His offence was describing the mass killing of Armenians by Ottoman forces in the early 20th Century as genocide.
He was shot dead by Samast outside his office in Istanbul.
Several other people are also being tried for conspiracy over Dink's killing.
Dink's lawyer, Fethiye Cetin, said the sentence sent a strong signal.
"Ogun Samast and other suspects were not expecting this sentence. This could ruin their hope of being freed soon," he told Reuters.
"This is very important to deter this sort of crime."
The European Court of Human Rights ruled last year that Turkey had failed to protect Dink, despite being warned that ultra-nationalists were plotting to kill him.
In June, a Turkish court gave two military officers and four other officials jail sentences for failing to act on the intelligence

Armenia–Israel relations

Armenian - Israeli relations

Map indicating location of Armenia and Israel
Armenia	Israel

Armenia–Israel relations refer to bilateral relations between Armenia and Israel.

 Background

Armenian-Jewish relations date back to the time of Armenian emperor Tigranes the Great, who, retreating from Judaea, took 10,000 Jews with him on his return to the Kingdom of Armenia.^[1] Israel itself is home to the Armenian Quarter of the Old City of Jerusalem.^[2]

 Relations today

Since independence, Armenia has received support from Israel and today remains one of its major trade partners. According to the CIA World Factbook, Armenia receives 4.8% of its imports from Israel while Israel receives 7.1% of Armenia's exports.^[3] Although both countries have diplomatic relations, neither maintains an embassy in the other country. Instead, Ehude Moshe Eytam, the Israeli ambassador to Armenia is based in Tbilisi, Georgia, and visits Yerevan twice a month,^[1] while the Armenian ambassador to Israel stays in France and Armenia has a consulate in Israel.
There have been several high-level official visits to Israel by Armenians in the last several years. In January 2000, former Armenian President Robert Kocharyan traveled to Israel and met with high-ranking Israeli officials, including former Israeli Prime Minister Ehud Barak. The two sides pledged to strengthen relations and signed agreements on health and bilateral investment.^[4] In 2003, the Catholicos of All Armenian Karekin II visited Chief Rabbi of Israel Yona Metzger who accepted an invitation by Karekin to visit Armenia.^[5]
Yad Vashem, the Holocaust Memorial in Israel, has paid tribute to 10 Armenians as Righteous Among the Nations for risking their lives during the Holocaust to rescue Jews. However, because Turkey is a strategic partner of Israel and one of the few countries in the Middle East that recognizes Israel's right to exist, Israel has yet to recognize the Armenian Genocide. In the years following Armenia's independence, however, Israeli politicians, Rabbis, and the country's small Armenian community have called on Israel to do so. At the same time, Turkey has warned of harming ties with Israel if Israel or the United States recognizes the killings as genocide.^[6] As of 2008, there has been an ongoing debate regarding recognition in the Knesset with Turkey lobbying hard to prevent it.^[7] According to The Jerusalem Post, "many Israelis are eager for their country to recognize the genocide".^[8] There are presently 3,000^[9] Armenians living in Israel, including ~1,000 in Jerusalem's Armenian Quarter.^[10] There are 750 ethnic Jews living in Armenia. Many Armenian citizens are of Jewish heritage. There is also a small community of Subbotnik Jews, whose ancestors Converted to Judaism, although their numbers are dwindling.

Events dedicated to William Saroyan organized in Greece

 Greek-American Union and Armenian Embassy to Athens by the cooperation of Greek-Armenian studies center continue to organize events dedicated to the 30th jubilee of renowned writer William Saroyan’s death, “Hayastan” (Armenia) news service informs.
On June 6, William Saroyan and his little famous paintings have been presented in Greek-American Union hall

Armenian-Greek friendship grew into true brotherhood, Serzh Sargsyan says

January 19, 2011 | 12:04

A state dinner in honor of the President of Armenia Serzh Sargsyan and First Lady Rita Sargsyan was given in Athens on Tuesday by Greek President Karolos Papoulias.

In his speech Serzh Sargsyan said: “The history of the Armenian community of Greece dates back to the fifth century. In the Byzantine era, Armenians played an important role in the political, military, economic, and cultural life of the Empire.

Our mutual fondness and friendship emerged, withstood the challenges of centuries, and grew into true brotherhood, as best illustrated in the beginning of the last century, when Greece generously provided shelter to the dozens of thousands of the Armenians who had survived the 1909 massacres of Adana, the Armenian Genocide of 1915, and the Smyrna atrocities in 1922. Many of their descendants still live in safety here, on the hospitable Greek land, and contribute with their work to the prosperity of your country, serving at the same time as a unique bridge between Armenia and Greece.

Since Armenia’s independence, the relationship between our countries transcended to a new level. We are cooperating closely in all - political, economic, military, cultural, and decentralization areas.

Our peoples have over history withstood daunting challenges and suffered under foreign yoke, but have never surrendered. Our peoples have maintained their national identity, cherished their culture and language, and struggled to achieve the right to live in freedom.

We share the same universal values and aspire for international security and peace, and trust the power of tolerance.

Contemplations about these European values cannot but bring to mind Ancient Greece, where democracy - the very cornerstone of these values - emerged as both as a word and a phenomenon.

In face of the economic crisis, Armenia and Greece have undertaken the reformation and development of their economic systems, working together for enhanced security and establishment of the area of peace and prosperity on the European Continent.

As a member of the European Union, Greece actively participates in the development and implementation of the Eastern Partnership initiatives. We anticipate the support of friendly Greece in furthering the cooperation between Armenia and the European Union.

Mr. President;

Greece has always been is Armenia’s friend. Lasting and strong relations cannot be built on short-lived interests. A credible partnership is inconceivable without shared values and commitment to the same ideas.

Ladies and Gentlemen;

Allow me to raise my glass

In honor of His Excellency Karolos Papoulias, the President of the Republic of Greece,

For the prosperity of the Republic of Greece and the Greek people, and

To the glory of the everlasting Armenian-Greek friendship.”